مرحله 1: وضعیت را ارزیابی کنید

قبل از استفاده از تورنیکه، وضعیت را ارزیابی کنید تا مشخص شود که آیا راه حل مناسب برای وضعیت بیمار است یا خیر. عوامل زیر را در نظر بگیرید:

1. نوع و محل آسیب: تورنیکه برای آسیب‌های اندام، مانند جراحات ناشی از شلیک گلوله، ترکش، یا ترومای بلانت، مؤثرتر است.
2. شدت خونریزی: اگر خونریزی شدید است و با فشار مستقیم کنترل نمی شود، ممکن است تورنیکه لازم باشد.
3. علائم حیاتی بیمار: اگر بیمار هیپوولمیک باشد (حجم خون پایینی دارد)، ممکن است برای کمک به توقف خونریزی نیاز به تورنیکه باشد.
4. سن و اندازه بیمار: تورنیکت ها نباید برای نوزادان، کودکان زیر 1 سال یا بیمارانی که اندام های بسیار کوچک یا بسیار بزرگ دارند استفاده شود.
5. در دسترس بودن سایر لوازم: مطمئن شوید که اندازه تورنیکت مناسب و سایر لوازم ضروری را قبل از استفاده از آن دارید.

مرحله ۲: تورنیکه مناسب را انتخاب کنید

تورنیکه مناسب را بر اساس اندازه اندام بیمار و نوع آسیب انتخاب کنید. رایج ترین انواع تورنیکت عبارتند از:

1. C-A-T (تورنیکت کاربردی رزمی): برای بزرگسالان و کودکان بزرگتر، این پرکاربردترین تورنیکت در موقعیت های جنگی است.
2. SOFTT (تورنیکه تاکتیکی نیروهای عملیات ویژه): برای کودکان کوچکتر و بزرگسالان با اندام کوچکتر، این تورنیکه گزینه خوبی است.
3. تورنیکه با بند Velcro: برای بیمارانی که به لاتکس حساسیت دارند یا در گره زدن مشکل دارند، این تورنیکه جایگزین خوبی است.

مرحله 3: بیمار را آماده کنید

قبل از اعمال تورنیکه، بیمار را با روش های زیر آماده کنید:

1. حذف هرگونه لباس یا زباله که ممکن است با برنامه تداخل داشته باشد.
2. نقطه آسیب دیده را با آب و صابون یا یک عامل ضد میکروبی تمیز کنید.
3. قرار دادن بیمار به پشت، با اندام آسیب دیده در سطح قلب یا پایین تر.

مرحله ۴: تورنیکت را اعمال کنید

تورنیکه را طبق دستورالعمل سازنده اعمال کنید و از رعایت معیارهای زیر اطمینان حاصل کنید:

1. تورنیکه 2 تا 3 اینچ بالاتر از محل آسیب اعمال می شود.
2. تورنیکه حداقل دو بار به دور اندام پیچیده می شود، اما نه آنقدر محکم که باعث آسیب بافت شود.
3. تورنیکت به طور ایمن بسته یا کمان می شود، اما نه آنقدر محکم که باعث درد یا ناراحتی شود.
4. تورنیکه آنقدر شل نیست که بتواند از روی اندام لیز بخورد.
5. تورنیکه آنقدر محکم اعمال نمی شود که باعث تورم یا تغییر شکل شود.

مرحله 5: برنامه مناسب را بررسی کنید

پس از اعمال تورنیکه، کاربرد مناسب را از طریق موارد زیر بررسی کنید:

1. بررسی محل مناسب و محکم بودن.
2. اطمینان از اینکه تورنیکه خیلی سفت یا شل نباشد.
3. نظارت بر علائم حیاتی بیمار، مانند نبض و تعداد تنفس.
4. بررسی علائم گردش خون، مانند خونریزی یا رنگ پریدگی پوست.

مرحله ۶: تورنیکه را شل یا خارج کنید

اگر علائم حیاتی بیمار بهبود یافت یا خونریزی متوقف شد، تورنیکت را طبق دستورالعمل سازنده شل کنید یا بردارید.

مرحله ۷: نظارت و درمان عوارض

بیمار را از نظر عوارضی مانند:

1. آسیب عصبی یا بافتی
2. عفونت
3. تورم یا تغییر شکل
4. درد یا ناراحتی
5. باز شدن زخم (باز شدن زخم)

روش های بهینه سازی تورنیکه

برای بهینه سازی اثربخشی تورنیکت، روش های زیر را در نظر بگیرید:

1. از تورنیکه مناسب با سن، اندازه و نوع آسیب بیمار استفاده کنید.
2. در اسرع وقت پس از آسیب، تورنیکت را اعمال کنید.
3. از تورنیکه برای کمترین زمان لازم برای کنترل خونریزی استفاده کنید.
4. علائم حیاتی بیمار را تحت نظر داشته باشید و هنگامی که خونریزی متوقف شد، تورنیکت را شل یا بردارید.
5. برای جلوگیری از عفونت، تورنیکه را تمیز و خشک نگه دارید.